Geçmişten Bahsederken Gülümseyebilmek

Neler yasiyoruz, bazen bilincli bazense farkinda olmadan. Aslinda cok sey sigdiriyoruz su kisacik omrumuze. Bunu, gecmisi dusununce farkediyor insan.
Pismanliklari oluyor insanin, hatalari. Sonunun nasil olacagini -aslinda- bile bile engel olamiyor insan kendine, atese atlarken. Illa yasak elmadan isirmak istiyor bir kere bile olsa. Yasak olmasi belki de cekici geliyor.
Ama sonrasi; "hüsran".
Bazen istemeden kotu noktalaniyor hayatinin bir kesiti insanin. Elinden gelen her seyi yapiyor ama oyun kurallarini bilmedigi icin, kuralina göre oynayamiyor.

Gecmise baktiginda tekrar tekrar yasak elmayi ısırışı ya da maglubiyetleri geliyor aklina. Kendiyle barisik olmaya calisiyor her seferinde artik guzel seyler hatirlamak istedigini soyluyor ama sadece yerinde sayiyor. Dünden bile bahsederken üzülüyor.

Bana, akip giden zamanin, acilarimizi giyinen pisligin teki oldugu soyleniyor
.....

Derken iki sene oncesinden bir ses duyuyor. Tipki iki sene once ona sadece onun seslendigi sekilde seslenen... Ikı sene once, eylul ayinda hayatinin en guzel sonbaharını yasadigi donemden. Birden etrafta dolasan karabulutlar kayboluyor. Sanki gecenin ikisinde gunes doguyor aniden, etraf aydinlaniyor. Tum kotu gunler gidiyor ve o karabulutlar ardina atilmis guzel gunler tekrar canlaniyor hafizalarda.

Ve tesadufi bir sekilde birden olumsuzlesiyor hayatin bir donemi; bir sarkiyla, bir sozle, bir filmle ya da hepsiyle...
Gülümsüyor insan. Kocaman bir gülücük...

http://www.youtube.com/watch?v=jayvplLNS8o