Kanatlari olsun istiyordu. Istedigi zaman istedigi yerde olabilmek... Ucabilmek evet evet "ucmak"! Bu sehir onu isitmadigi zamanlarda baska sehirlere gidebilmek istiyordu. Onu bir sey uzdugu zaman aninda oradan uzaklasabilmek... Ve her seye yukardan bakip, iyisiyle kotusuyle her seyi ve herkesi gorebilmek istiyordu, onlarin kendilerini sundugu sekilde degil gercekten olduklari sekilde. Kanatlari olsun istiyordu. Ucmak... Sonsuz ozgurluk icin, ucabilmek istiyordu.
Hayattan beklentisi bir simit parcasi kadar kucuk olsun istiyordu. Beklentiler arttikca hayal kirikliklari, mutsuzluklari artiyordu. Sadece bir simitle dunyanin en mutlusu olabilmekti belki de asil mutluluk.
Herkes onu sevsin istiyordu. Belki adi guzel diye, belki rengi, belki, belki... Belkilerin ne onemi var ki. Sevilmek istiyordu.
Bembeyaz olmak istiyordu. Havada kanatlarini cirptikca bir kar tanesi gibi... Beyaz, temiz. Dunyanin pisliklerinden nasibini almamis. Kirlendikce grilesmemis. Saf ve tertemiz olmak istiyordu.
Bir marti olmak stiyordu... Yasaminin su son gunlerinde, olum dosegindeki bir insanin son arzusuydu bu. Bir marti olabilmek...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder