15 Ocak 2007

Mütemadiyen Ağlıyorum

Evet agliyorum. Ama oyle boyle degil. Ne izlersem izliyim, ne dinlersem dinliyim agliyorum. Hem de eger yalnizsam, gozyaslarim sele donusuyor. Hani su bir reklam filminde hamile olan kadin cizgifilm bile izlerken agliyor ya! Hih iste aynen onun gibiyim...
Olum haberlerine zaten her daim agladigim icin, ne zaman haberleri izlesem agliyorum. Odtulu dagcilar hayatlarini yitirmisler hem de bir tanesinin dogumgunuymus. oyle sadece "tuhh daha gencecikmis" "ahh vahh" ile duramiyorum. Gözlerim tercüman oluyor hislerime dilim degil.

Sonra sonra Adile Nasit, Munir Ozkul varsa eger bir turk filminde gene yaslar bosaliyor. Ustelik sadece yesilcam filmleri dgil, son donem turk filmlerinin buyuk cogunlugu aglatmayi basariyor beni.

Belli sarkilarim vardir benim. Donem donem dinlemeyi cok sevdigim. bazen ara verdigim ama asla tumuyle hayatimdan cikaramadigim sarkilar... En cok gozlerim onlarda islanir.

Kitaplar evet kitaplar, en uun etkiyi onlar yapiyor ustelik. Sonucta 5 dakikalik bir sarki ya da 2 saaatlik bir film degil ki. En azindan bir kac gunun aliyor bir kitap ve bir anda bir satirdaki bir olaya ya da söze takiliyor insan. Ve gene ayni son...

Korkuyorum yakinda bir tabloya bakarken de gözlerim yasla dolucak!

N'oldu bana boyle?

Hiç yorum yok: