Yakin zamanda, cevrenizde hayatini kaybeden birileri olunca sorular, sorgulamalar artiyor. Zorla tutmaya, tutunmaya calistiginiz hayat iyice agirlasiyor. Sacmalasiyor. Kistiriyor sizi kuyulara.
19 ocak 2010, Hrant Dink'in oldurulmesinin uzerinden 3 yil gecti. Bir yandan amacsizca yasayan bizler, pasif sosyalistler, cigliklarini dile getiremeyen suskunlar ya da cigligi bile olmayan cahiller. Umursamazlar, zevk duskunleri... Dunyaya sadece vadini doldurmaya gelenler. Yasamasinin bir amaci olup olmadigini bilmeyenler, ya da bunu bile sorgulamayanlar. Oyle ya da boyle yasayip gidiyoruz hep berber. Diger yanda Hrant Dinkler, Abdi İpekçiler, Darağacindaki Fidanlar... Gelecege dair umutlari olanlar, gelecek icin planlar yapanlar ve bu ugurda kendilerini ortaya atanlar. Yasamanin hakkini sonuna kadar verenler. Yasamayi aslinda sonuna kadar hakedenler. Bizler bir sekilde yasiyoruz ama onlari yasatamiyoruz, hayatin asil sahiplerini.
Sizce de ironik degil mi?
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder