14 Temmuz 2007

Paranoyaaa!!!

Seye karar verdim, seye... ya ben bir cocuk istiyorum evet evet boyle tum gun onunla vakit gecirecegim bir cocuk. Inanilmaz seviyorum o kucuk yaratiklari ve kurduklari kocaman dunyayi. Dunyanin en sıkıcı yerinde bile eglenebiliyorlar, her seye merakli gozlerle bakiyorlar, iki top dondurma alinca dunyalar onlarin oluyor... Hepsini, hepsini kendi cocugumda da izlemek icin sabirsizlaniyorum.

Ama ote yandan seyi farkettim. Bir cocugum olunca hayati kendime zindan edicem. Onun bir yandan guvende oldugunu bilmek bir yandan da yapmak istedigi her seyi yapmasini saglamak... Hal boyleyken "uykusuz her gece". Ya mesela bir cocugun tek basina denize girdigini gorunce basliyorum onu izlemeye. Ya bir sey olursa, ya farkinda olmadan derinlere giderse? Ya da top oynayan cocuklar varsa denizde, toplari ne zaman kacsa gidip ben aliyorum vs vs.

Askin kimyasi paranoyaaaaaa....

3 yorum:

Unknown dedi ki...

Çocuklarına bu şekilde yaklaşan anneler sayesinde 30 yaşında sürekli burnu akan ve ota boka alerjisi olan insanlar yetişiyor. Şu doğal seçilimi yok ettik edeli çocuk doktorları zengin oldu.

Duygu dedi ki...

Devamlı sümükleri akan bir çocuk mu yetiştiririm sonunda bilemiyorum ama simarik olmasin da... Dayanamiyorum simarik cocuklara annem ogretmen oldugu icin biliyorum bizden sonra inanilmaz simarik bir nesil geliyor hazirlanin.

Ama yok ya eger evlatlik ednimeyip benim genlerimi alirsa oyle pek citkirildim bir sey cikmaz ortaya, sanmiyorum :)

Unknown dedi ki...

Bence mevzu tamamen iç güdüleri askıya asıp, biraz mantık çerçevesinde eğitmekten geçiyor çocuğu. Sevgiyi iç güdülerinle, eğitimi mantığınla vericen. Ablam bir ara feci "aptal anne" sendromu yaşıyordu. Sonradan sıyrıldı bundan. Bunun sonucu çiroz ötesi ama deli gibi hareketli ve sağlıklı bir yiğenim oldu. Maşallah diyelim.