23 Mart 2007

Son Bir Kez Inanmak

Belki hepimiz sitemlerle oluyoruz. Belki hepimiz yetersizlikle, becerisizlikle oluyoruz.
Her gun bir baska kayipla kapaniyor kendi uzerine; ruhumuzun sinirlarini bir nesterle zayiflatarak.
Belki de her gun oluyoruz anlasilamayacak oldugumuzu duyumsayarak
Gun gun kaybediyoruz sevgiyi ve inanci, sonra aniden can veriyoruz, yasayacak bir ideal kalmayinca ve sonra yeniden doguyoruz belki uzak bir diyarda bir filiz gibi, bir fidan gibi var etmek icin sevilecek bir seyleri...

Karada dogup karada ukeniyoruz kucuk yerlesik oyunlarimizla.
Caresiz ellerimizle kaziyoruz kendi mezarimizi ve kendi kendimizi itiyoruz gunden gune ozenli aldanislarimizla...
Elveda yasam beni sen oldurdun...
Elveda toprak, ruhumu kuruttun sıkıcı duzeninle...
Ve bazilarimiz olumsuzlugu ararken suya kosuyoruz belki...
Okyanusa sariliyoruz tum cocuksu duslerimizle, yalnizligimizi guzelce katlayip, bulamamis olmanin vehametile beraber devasa bavulumuza tikistiriyoruz sonsuz bir yolculuga cikiyoruz mavinin golgeli derinliginde...
Kendimiz olmaya cikiyoruz belki...
Kurallarin ve duzenin icinden son kez geciyoruz, yeni bir hayatin kapisini dirsegimizle tiklatiyoruz bir iki kez, cok istekli gorunmek istemiyoruz. Oysa deniz son sansimiz belki... Belki coktan olmus bir ruhun bedenini yurutuyoruz ama kimse gormuyor ve belki teknenin mendiregi neresi bunu bile bilmiyoruz ama olanca umudumuzla muhtaciz yeni bir baslangica... ıkıncı sansini da tukentmis olanlardaniz belki... belki lanetlilerdeniz, suyun icinde kaybolursak ariniriz...
Herkes bir sye baglanmali, degil mi? Herkesin bir umidi omali en azindan bir gun daha.
Bir insani sevmekse en buyuk anlam, pekala bir gemiyi o insanmis gibi kutsayarak da yasayamaz miyiz ve duslerin guvertesinde kaybolamaz miyiz sevginin sefkatinde kayboldugumuz gibi ya da yelkenlere dolanmis ruhumuzda hissedememz miyiz buyulu askimizdan bekledigimiz heyecanin nefesin...
Bir askta kaybolur gibi kendimizden gecemez miyiz denizde? Ruhumuzu satip bir gemiyle takas edemez miyiz? Tutkmuzu gomup parlak bir ufukta kaybolacagimiz gune kadar anilarin guzelligine dalamaz miyiz heveslerimizi bir gun isyan edeceklerini bilsek de tayfamiz yapip.

Bir kez olsun bogulma tehlikesi olmadan bogulamaz miyiz?

-Alintidir-

Hiç yorum yok: